Sinds enkele weken weten we dat er moslims zijn die zich duidelijk en in het openbaar van de islam af willen keren. Het Comité van Ex -moslims is geboren en brengt de nodige discussie met zich mee. Aan de andere kant is de laatste jaren ook een steeds duidelijker beweging zichtbaar van mensen die zich juist tot de islam aangetrokken voelen en zich daarom tot deze godsdienst bekeren.
In eerste instantie een onoverkomelijke kloof. Maar wellicht hebben zij wel meer met elkaar gemeen dan het in eerste instantie lijkt. Beiden kunnen te maken krijgen met sociale uitsluiting of stigmatisering en opeens hebben zij een nieuwe, of juist geen, spirituele dimensie in hun leven. Hoe verhouden deze schijnbare uitersten zich tot elkaar? In Het Andere Geluid van 22 mei een gesprek tussen onder andere ex moslim Ehsan Jami en anderen die zich juist tot de islam bekeerden.
Het Andere Geluid is iedere dinsdag te beluisteren op Radio 5 van 22:00 tot 23:00 op Radio 5 (747AM)
Ehsan Jami is een kleine sukkel die niet een normaal kan discussieeren, ik kan het weten want we doen dezelfde opleiding (bouwkunde) op de HH.
Ehsan Jami heeft nooit de zoetheid van de Islam geproefd, als dat het geval wel was, dan had hij nooit de islam losgelaten.
Zoetheid is een kwestie van smaak. Een verstandig mens raakt niet overtuigd door hoe een theorie proeft, maar wat de waarheidsgehalte is, of het zichzelf niet tegenspreekt, wat het voorspelt en hoe dat kan worden getest. Maar aangezien het een theorie betreft dat in ieder geval sterk leunt op de ethiek, kan het ook worden afgerekend op de ethiek van wat het voortbrengt. Als dat wat het voortbrengt in strijd is met de ethiek die het voorwendt kan het worden afgeschaft.
(De analogie van de vrucht en de boom.)
Er is geen godsdienst op deze wereld die zichzelf niet talloze keren tegenspreekt en zelfs de meest luidruchtige apologist af en toe doet duizelen van wanhoop hoe dit weer recht te breien.
Laatst zag ik in een videoles van een “hooggeleerde” rabbi deze de handdoek in de ring gooien. Na in een zaal met gelijkgezinden wetenschappers sneren te hebben verkocht hoe dom ze waren (vooral Einstein en Darwin moesten het ontgelden) en na zichzelf als ultra-intelligent daar tegenover te hebben gesteld, legde de beste man ons uit dat God (ik neem dat hij daarmee bedoelde zijn God, niet die van andere Godsdiensten) op ons zat te wachten aan het uiteinde van een tunnel die gevormd werd door Godels onvolledigheidstheorema.
Meer in te brengen hebben de intelligent designers die hun Godsdienstige geschriften maar even laten voor wat het is, hun krachten waar nodig bundelen en hun Goden tegenwoordige stoppen in nieuwe hiaten van onze kennis, nl. die van natuurkundige constanten, waaronder met name de kosmologische constante (dat spreekt het meest tot de verbeelding.)
karim,
volgens mij studeert hij bestuurskunde
Ehsan Jami heeft nooit de zoetheid van de Islam geproefd, als dat het geval wel was, dan had hij nooit de islam losgelaten.
dat klopt ,omdat hij daar geen zoetheid in kon vinden. 😉
marijnt, hij studeerd bouwkunde
@Toth
Dat is dan een rabbi. Ik heb echter vele conferenties gezien tussen islamitische geleerden en wetenschappers waarbij wetenschappers rationeel de mond werd gesnoerd. Ik herinner me de befaamde bijeenkomst van ’86 in Moskou waarbij het ging over de wetenschap en religie. Nadat de islamitische geleerden hadden aangetoond dat recente wetenschappelijke feiten in de Koran en Sunnah beschreven staan (1400 jaar geleden), hadden zich 63 wetenschappers uit de SovietUnie, Groot Brittannie en de VS bekeerd tot de islam.
Ali, ik heb ook vele discussies gezien tussen naturalisten en gelovigen. En wetenschap heeft niet overal een antwoord op, dat is namelijk tegelijkertijd ook het hele idee van wetenschap. En sommige takken van wetenschap laten puur uit de aard van de fenomenen die ze beschrijven meer ruimte voor het bestaan van een of andere God dan andere.
Maar ik ben vaak meer onder de indruk van de aan de dag gelegde intelligentie en gedetailleerde wetenschappelijke kennis van zaken van apologisten van religieen dan van hun argumenten. En de verwijzingen naar de teksten (ik controleer ze ook daadwerkelijk) zijn inhoudelijk vaak nog veel slapper dan het praatje eromheen. Mijn fantasie is kennelijk eindig.
Let wel ik zeg niet dat de beoefening van wetenschap en de beoefening van een godsdienst elkaar uitsluiten. In de kern zijn het tè verschillende activiteiten van het menselijk brein. Maar daar waar ze elkaar raken lopen ze alvast niet evenwijdig en daar moet dan dus één van beide wijken en ook al zou je als wetenschapper kiezen voor religie, dan nog is er sprake van corrosie, ook onder het bewustzijnsniveau. En dat is een goede zaak.
Er zijn genoeg briljante wetenschappers die islam, christendom of Judaisme praktizeren, maar je zult er weinig literalisten aantreffen. En dat is in wezen het hele punt.
Ik zal nog eens onder de indruk raken als een van hen puur uit hun religieuze geschriften een nieuwe wetenschappelijke revolutie ontketent, zodat hun mindere broeders niet achteraf stukjes wetenschap hoeven proberen te passen in wijd verspreide tekstfragmenten, om maar aan te tonen dat hùn boek wèl de waarheid bevat.
(Met literalisten bedoel ik mensen die de teksten zo letterlijk mogelijk nemen of bijvoorbeeld ook denken dat bepaalde tekstfragmenten uit hun context begrepen kunnen worden.)