Wie slecht tegen cultuurverschillen kan, doet er goed aan de Sinaïwoestijn te mijden. Geronnen bloed, gedroogde schedels en geweerschoten in de nacht. Voor bedoeïenen is het normaal; een westerse toerist ervaart het anders.
Aan de Egyptische kust is het prima toeven. Luxe resorts, helderblauw water en een aangename temperatuur. Jaarlijks bezwijken tienduizenden Nederlanders voor de verleiding: enkele dagen bakken op een Egyptisch zandstrand.
Het land heeft echter meer te bieden. Veel meer. Voor wie in de vakantie even geen Nederlanders wil ontmoeten, een hekel heeft aan luilakken op het strand en openstaat voor een stevig avontuur, gaat in de Sinaïwoestijn een wereld open.
Enkele honderden toeristen durven het jaarlijks aan: met bedoeïenen een aantal dagen de woestijn in. Een deel gaat op medisch advies: verslaafden kicken er af, mensen met een burn-out komen er weer op krachten. Anderen boeken een reis voor de fun. Een enkeling gaat er heen voor zijn werk.
Een gids is in de Sinaï onontbeerlijk. Evenals een Landcruiser. De woestijn is groot, heel groot. Urenlang gaat het door mul zand of over ruwe rotsen en gestolde lava. Wegen zijn er vrijwel niet. Mensen ontmoet je sporadisch; meestal zijn het vrouwen met enkele geiten.
Tijdens de trektocht zijn we deels aangewezen op wat de woestijn biedt…
Meer is hier verder te lezen.
