Tientallen zaken per maand doet een Britse raad af volgens islamitisch familierecht. In Nederland vlot het niet.
Dawood Chedie geurt naar bloemen. Hij laat zijn pols ruiken. ‘Het heet Duizend Rozen. Gemaakt van blaadjes en pure olie. De geur van de profeet, heb ik gevraagd aan de sjeik. Je kunt het kopen bij de Bodyshop.’
Chedie bezoekt het tweedaags congres dat de Universiteit Leiden houdt over sharia in het Westen. Zijn sjeik is Faiz Siddiqi, Brits islamitisch geleerde. Siddiqi leidt in het Verenigd Koninkrijk de Muslim Arbitration Tribunal, een
‘Veel mensen in het Westen leven graag onder het liberale regime waarin het individu leidend is’, speecht Siddiqi. ‘Maar de islamitische gemeenschap wil leven volgens de wijsheid van de schepper.’ En eigenlijk doen moslims dat al op veel terreinen, betoogt hij: halal eten, kleding tot burqini’s aan toe en islamitisch bankieren. ‘Dat is in Europa niet omstreden.’
Niet omstreden. De sjeik heeft misschien niet van de PVV gehoord.
‘Waarom is sharia dan zo’n taboe?’, vraagt Siddiqi. ‘Waarom is daar zo’n hoohah over? De media moeten kalmeren. Het is niet bedreigend. Stoppen wij de moslimjongeren in een cocon? Nee, we ondersteunen hun Britse identiteit.’
Shariarechtbanken kun je ook maar beter toestaan…
Meer is hier verder te lezen.
