In de eerste blog heb je kunnen lezen dat een vakantie naar Marokko voor mij heel veel anders is als een vakantie naar een ander land. Naast het speciale gevoel dat ik heb omdat ik ga naar het land van mijn voorouders ga, komt best wel veel kijken bij de voorbereidingen die getroffen moeten worden.
Op woensdag 4 augustus begon onze reis naar Marokko. De planning was om op die dag rond 20:00 in de avond te vertrekken. Via de zuidelijke route langs Breda, Luxemburg, Nancy, Lyon, Barcelona en Almeria was het idee om de boot te pakken naar Melilla, nabij Nador.
Op de avond van die woensdag vertrokken we echter ietsje later, want het inladen van de spullen ging niet zo makkelijk. Misschien wel heel herkenbaar: niet alles paste in de auto. Het was voller dan gedacht. Uiteindelijk met heel veel moeite de skibox en de kofferbak dicht gekregen. Om 21:00 stipt was het avontuur begonnen.
Het was avond en de weg was zo goed als leeg. Geen drukte op de weg en dus konden we lekker doorrijden. Omdat we wat broodjes en drinken mee hadden genomen voor onderweg, hoefden we pas te stoppen in Luxemburg. Via Breda, Antwerpen, Brussel arriveerden we vier uurtjes later bij het wel bekende grote pompstation van Luxemburg. Om goedkoop de tank te vullen en om nog snel wat koud water en zoetigheid te pakken.
Via Nancy, Dijon en Lyon vervolgden wij onze weg richting het zuiden van Europa. Na heel veel rijden arriveerden wij om 13 uur in Barcelona.
In Barcelona was het idee om een hotel te pakken en om de dag erna onze weg te vervolgen naar Almeria, waarna we de boot om 22.00 ’s pakken. Maar… bij aankomst op een pompstation in Barcelona rond dat tijdstip was het snikheet. Zelfs in de schaduw voel je de warmte heel erg. Geen enkel briesje die voor de nodige verkoeling zorgt. Na wat warm eten gescoord te hebben bij een restaurant op de locatie, hebben wij toch moeten besluiten om verder te rijden met de auto, die automatische airco heeft.
De boot was ongeveer nog acht uurtjes rijden. “Hé, misschien halen we wel de boot van vandaag?”, klonk het. “Wat nou als we doorrijden en kijken of we de boot halen en de bootmaatschappij onze ticket wil inwisselen voor vandaag. Zo niet, dan overnachten wij in Alemeria”. Zo gezegd zo gedaan.
Om 22 uur kwamen we aan in Almeria. Hongerig, moe en uitgeput. Maar dat was even niet belangrijk. Snel naar de balie van de bootmaatschappij om te kijken of er nog een kamertje op de boot vrij was. “Ola, We have tickets for tomorrow and would like to change them for the boat this night!”. Spanjaard achter balie: “Ola, no no tickets.”
Op naar een restaurant in de buurt. Daar wat gegeten en de WIFI gebruikt om naar een goed hotel in de buurt te zoeken. Dus om twaalf uur ’s nachts nog aangeklopt bij een hotel, de auto in de garage geparkeerd en toen maar gaan slapen.
De volgende dag was een mooie zonnige dag in Spanje. Ee mooi uitzicht naar buiten. Ons hotel was een paar meters verwijderd van het “Centro Comercial Mediterráneo”. Een heel groot shoppingmall waar je winkels vindt als Zara, H&M en de Spaanse supermarkt Al Campo. Daar hebben wij onze middag doorgebracht en in de avond zijn wij richting de boot gegaan.
De bootreis duurde acht uurtjes. In onze cabine op de boot konden we uitrusten. Ons klaarmaken voor Marokko.
Eenmaal aangekomen in Melilla gingen we meteen van de boot naar de grens met Nador. Een lange file tot we geholpen konden worden aan de grens. Een spaanse douanebeambte lacht vriendelijk naar ons. Wij lachen terug en rijden verder. Verderop staan de Marokkaanse douane beambten. Een van hen lacht naar ons met een blik gericht op de auto. Wij kijken snel weg!
Eenmaal bij de douanebalie kregen wij onze stempels op de Nederlandse paspoorten en mochten wij het land in. Vanaf daar was het een half uurtje rijden naar ons huis in Nador.
Na aankomst, ben ik nog even naar een visrestaurant in Nador gereden om vis te halen. Het was smullen geblazen!
Rachid
